​​“நீங்கள் உங்கள் குழந்தையை ஒருபோதும் அடித்ததே இல்லையா?”

ஒரு நண்பர் அல்லது சக ஊழியர் அல்லது வேறு யாராவது செய்தது உங்களுக்கு பிடிக்கவில்லை என்றால், அல்லது அவர்கள் தவறு செய்தால், அவர்களை ‘திருத்த’ நீங்கள் அடிக்கிறீர்களா? இல்லை. பிறகு ஏன் குழந்தைகளை அடிக்கிறீர்கள்?

Original in English

“உண்மையாகவா? நீங்கள் உங்கள் குழந்தையை அடித்ததில்லையா? எப்போதுமேவா? ” குடும்பம், நண்பர்கள் மற்றும் சக ஊழியர்களிடமிருந்து நான் எண்ணற்ற முறை எதிர்கொண்ட கேள்வி இது. எப்படியோ என் 5 வயது மகள் மீது நான் இன்னும் கையை உயர்த்தவில்லை என்பது பெரும்பாலான மக்களுக்கு புரிவதில்லை. சிலர் நான் பொய் சொல்கிறேன் அல்லது நடிக்கிறேன் என்று நினைக்கிறார்கள். நான் அவளை இரகசியமாக அடித்து ஒழுங்குபடுத்துகிறேன் என்று நம்புகிறார்கள்.

நாம் அடிப்போம், ஏனென்றால் நம்மால் முடியும்

பெற்றோர்கள் தங்கள் குழந்தைகளை ஏன் அடிக்கிறார்கள் என்று நீங்கள் எப்போதாவது யோசித்திருக்கிறீர்களா? இந்த கேள்வியை எந்த பெற்றோரிடமும் கேளுங்கள், நீங்கள் பெறக்கூடிய பதில்கள் – அவர்களை ஒழுங்குபடுத்துவது, அவர்கள் தங்கள் தவறுகளை மீண்டும் செய்யாமல் பார்த்துக் கொள்வது, அடிக்காவிட்டால் அவர்கள் முரட்டுத்தனமாக வளர்ந்து விடுவார்கள், என்று பட்டியல் நீளும். ஆனால் அதில் எதுவுமே உண்மையான பதில் இல்லை.

 உங்கள் குழந்தையை அடித்தீர்கள் ஏனென்றால் அவர்கள் உங்களை திருப்பி அடிக்க முடியாது என்பதே பதில். அவ்வளவுதான்.

வேறு எந்த சூழ்நிலையையும் கற்பனை செய்து பாருங்கள். வேறு எந்த உறவையும் உதாரணமாக எடுத்துக் கொள்ளுங்கள். உங்கள் நண்பருடன் உங்களுக்கு கருத்து வேறுபாடு இருப்பதாக வைத்துக்கொள்வோம். அல்லது உங்களுடன் வேலை செய்யும் ஒரு சக ஊழியர் சரியான பாதையில் செல்லவில்லை என்று வைத்துக்கொள்வோம். நீங்கள் அவர்களை அடிக்கிறீர்களா? எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, அவர்கள் ஏதாவது தவறு செய்தார்கள். எனவே அவர்களை ஏன் கொஞ்சம் உடல் சக்தியுடன் ஒழுங்குபடுத்தக்கூடாது? நீங்கள், வேண்டாம், அவர்கள் உங்களைத் தாக்கக்கூடும் என்று நீங்கள் பயப்படுகிறீர்கள். அது சட்டரீதியான தாக்கங்களைக் கூட ஏற்படுத்தக்கூடும் என்று நீங்கள் நினைக்கிறீர்கள். 

அனால் மறுபுறம், உங்கள் குழந்தையைத் தாக்கி, அதிலிருந்து தப்பித்துக்கொள்வது எளிது. நீங்கள் அவர்களை அடிக்கிறீர்கள் ஏனென்றால் நீங்கள் அவர்களை நேசிக்கிறீர்கள், அவர்களுக்கு சிறந்ததையே விரும்புகிறீர்கள்.

பெற்றோர்களும் அதே சூழலிலேயே வளர்ந்திருக்கிறார்கள்

பெற்றோர்கள் இதைச் செய்வதற்கான மற்றொரு காரணம், இது தான் அவர்களுக்கு தெரிந்தது. அவர்கள் பெற்றோர்களால் தாக்கப்பட்டு வளர்ந்தவர்கள். உங்கள் நண்பர்கள், உங்கள் அயலவர்கள், உங்கள் சகாக்கள், உங்களுக்குத் தெரிந்த அனைவரும் அவரவர் பெற்றோரிடம் அடிவாங்கித்தான் வளர்ந்தவர்கள்.

இது ஒரு தீய சுழற்சியைப் போன்றது, நீங்கள் உங்கள் குழந்தைக்கு அதையே செய்து முடிப்பீர்கள். இந்த சுழற்சியிலிருந்து விடுபட அதிக வலிமை தேவைப்படுகிறது.

ஒரு குழந்தையை விருப்பம் இன்றி ஒத்துக்கொள்ள செய்ய எளிதான வழி

இதை நான் கூற முன்றாவது காரணம் என்னவென்றால் அவர்களை அடிப்பது எளிது. உங்கள் குழந்தையைத் தாக்கி, முழுப் பிரச்சனையையும் முடிப்பது உலகில் எளிதான விஷயம். சில நிமிடங்களில் எல்லாம் முடிந்துவிட்டது – உங்கள் குழந்தைக்கு சில அடிகள் கொடுக்கப்பட்டுள்ளன. நீங்கள் குழந்தைக்கு வாழ்க்கை பாடம் கற்பித்ததில் திருப்தி அடைகிறீர்கள்.

மறுபுறம், மேலும் முக்கியமாக, குழந்தையுடன் உட்கார்ந்து ஏன் தவறு நடந்து இருக்கிறது, அதை எப்படி சிறப்பாக செய்திருக்க முடியும், இப்போது நிலைமையை எப்படிச் சிறப்பாகச் செய்வது என்று விளக்க நேரமும் பொறுமையும் தேவை. அடிப்பது அதிக நேரத்தை மிச்சப்படுத்தும்.

குழந்தை வழிதவறினால் என்ன செய்வது?

மற்றும் இறுதி காரணம், சமூக அழுத்தம் என்ற பயம். நான் என் குழந்தையின் மீது மென்மையாக நடந்து கொண்டால், அவன்/அவள்/அவர்கள் வாழ்க்கையில் தோல்வியுற்றவர்களாக மாறினால் என்ன செய்வது? பின்னர் எல்லோரும் நான் குழந்தைகளிடம் பொறுமையாக இருந்ததற்கு என்னை குறை கூறுவார்கள்.

இல்லை, என்னை யாரும் குறை கூறக்கூடாது . சில அடிகளை கொடுப்பது நல்லது.

 அடிப்பது எதையும் சாதிக்குமா?

ஆனால் பெற்றோர்களாகிய நாம்  உணரத் தவறியது என்னவென்றால், நாம் நம்  குழந்தையைத் தாக்கும் போது, ​​அந்த நேரத்தில் அவர்கள் உணர்வது அனைத்து உணர்ச்சிகளின் வெள்ளம் – பயம், சோகம், கோபம், சங்கடம். மேலும் அந்த உணர்ச்சிகளின் பரபரப்பில், உங்கள் குழந்தைக்கு நீங்கள் மிகவும் தீவிரமாக தெரிவிக்க விரும்பிய செய்தி தொலைந்து போகிறது.

இந்த அத்தியாயத்திலிருந்து அவர்கள் உண்மையில் கற்றுக்கொள்வது என்னவென்றால், “அப்பா/அம்மா நான் செய்ததைப் பற்றி அறிந்ததால் நான் அடிபட்டேன். நான் செய்ததை கண்டுபிடிக்காமல் இருப்பதே நல்லது. கண்டுபிடித்தால் நான் அடிவாங்கியிருப்பேன். “

எனவே அடுத்த முறை, பெற்றோரிடம் மாட்டிக்கொள்ளாமல் இருக்க குழந்தை தன்னால் முடிந்த அனைத்தையும் செய்வதை உறுதி செய்யும். ஏன் அதைச் செய்யக்கூடாது என்று அவர்களுக்குப் புரியவில்லை. ஏனென்றால் அவர்களுக்குப் புரியும் விதத்தில் அதை உண்மையில் விளக்க யாரும் நேரம் எடுக்கவில்லை.

இந்த முழு தோல்வியிலிருந்தும் குழந்தை விளக்கிய அனைத்தும் என்னவென்றால், இதைச் செய்வது என் பெற்றோரை கோபப்படுத்துகிறது. இதன் விளைவாக நான் தாக்கப்படுகிறேன். எனவே தீர்வு – அவர்கள் அடுத்த முறை கண்டுபிடிக்கக் கூடாது! 

மேலும் இது உங்கள் குழந்தை இரகசியமாக இருப்பதற்கும், உங்கள் குழந்தை உங்களுடன் வெளிப்படையாக இருக்க விரும்புவதற்கும் காரணமாகிறது. ஏனெனில், உங்கள் குழந்தை எப்பொழுதும் நீங்கள் அதிக உணர்ச்சிவசமாக நடந்துகொள்வதற்கு பயப்படுகிறார்.

நம் குழந்தைகளுக்கு மென்மையான, மரியாதைக்குரிய குழந்தைப்பருவத்தை கொடுக்க முடியுமா?

அன்புள்ள பெற்றோர்களே, செய்வதை விட சொல்வது எளிது என்று தெரியும். நாம் இவ்வளவு வருடங்களாக சரி என்று கற்றுக்கொடுக்கப்பட்ட ஒரு விஷயத்தை மாற்றுவது எளிதல்ல. மேலும் சில நாட்களில், பொறுமை கடைபிடிக்க மிகவும் கடினமாக இருக்கும்.

ஆனால் என்னை நம்புங்கள், அந்த கூடுதல் நடவடிக்கை எடுப்பது, அந்த முயற்சியை எடுப்பது மதிப்புக்குரியது. ஏனென்றால் நீங்கள் ஒரு நல்ல எதிர்காலத்திற்கு குழந்தைகளை வளர்க்கிறீர்கள். நீங்கள் உணர்ச்சிகளை நன்கு உணரும் குழந்தைகளை, தாங்களாகவே எழுந்து நிற்க பயப்படாத குழந்தைகளை, தங்களுக்கு முன்னால் மற்றவர்களின் பாதைகளை கண்மூடித்தனமாக பின்பற்றுவதை விட தாங்களாகவே சிந்திக்கக்கூடிய குழந்தைகள், துஷ்பிரயோகம் செய்யும் கூட்டாளிகளை ஒருபோதும் சகித்துக்கொள்ளாத குழந்தைகளை வளர்க்கிறீர்கள்.

ஏனென்றால் அது சரியில்லை என்று அவர்களுக்குத் தெரியும், ஏனென்றால் வன்முறை அன்பிற்கு சமம் அல்ல என்பது அவர்களுக்குத் தெரியும். குறைந்தபட்சம் அன்று, உங்கள் குழந்தை மீது கோபமாக இருப்பதை விட உங்கள் குழந்தையுடன் ஆரோக்கியமான விவாதத்தை நடத்தினீர்கள் என்பதை அறிந்து தூங்குவது எப்போதும் நல்லது.

“உங்கள் பிள்ளைகள் பூமியில் மிகவும் புத்திசாலித்தனமான, கனிவான, அழகான மனிதர்களைப் போல் பேசுங்கள், ஏனென்றால் அவர்கள் எதை நம்புகிறார்களோ அதாகவே மாறுகிறார்கள்…” – ப்ரூக் ஹாம்ப்டன்.

பட ஆதாரம்: தாரே ஜமீன் பர் படத்தின் ஒரு ஸ்டில்