பாலியல் பலாத்காரத்தால் பாதிக்கப்பட்ட பெண் இதற்கு முன் உடலுறவு கொண்டாளா, எத்தனை முறை கொண்டுள்ளாள் என்று கேட்க வேண்டாம் என்று வழக்கறிஞர்களிடம் கேரள உயர்நீதிமன்றம் கூறியுள்ளது

குற்றஞ்சாட்டப்பட்டவர் விசாரணையில் இருப்பதால், பாதிக்கப்பட்டவரின் பாலியல் வரலாறு கற்பழிப்பு வழக்குக்கு எந்த சம்பந்தமும் இல்லை என்று தீர்ப்பளித்து. இந்த தீர்ப்பால் மீண்டும் ஒருமுறை பாதிக்கப்பட்டவரின் நீதிக்கு வழி வகுத்துள்ளது கேரள உயர்நீதிமன்றம்.

Original in English

பதினெட்டு வயதிற்கு கீழ் இருக்கும் பெண்ணை அவளது தந்தை கற்பழித்து கருவூட்டியது தொடர்பான சமீபத்திய வழக்கில், பாதிக்கப்பட்டவரின் பாலியல் வரலாறு, நடந்துகொண்டிருக்கும் வழக்குடன் தொடர்புடையது அல்ல என்று கேரள உயர்நீதிமன்றம் மீண்டும் வலியுறுத்தியது. குற்றவாளிக்கு 12 வருட சிறைத்தண்டனையும் 50,000 ரூபாய் அபராதமும் விதித்து நீதிமன்றம் தீர்ப்பளித்துள்ளது.

பாதிக்கப்பட்டவரின் உரிமைகளை கேரள உயர்நீதிமன்றம் உறுதி செய்த பலமுறைகளில் இதுவும் ஒன்று.

ஒரு முக்கிய தீர்ப்பில், கேரள உயர்நீதிமன்றம், இந்திய தண்டனைச் சட்டத்தின் பிரிவு 375 (கற்பழிப்பு) இன் பரந்த நோக்கத்தை எடுத்துரைக்கும் போது, ​​ஊடுருவாமல் பாலியல் திருப்தி அடைவதையும் பாலியல் வன்கொடுமையாகக் கருத வேண்டும் என்று கூறியது. அத்தகைய மற்றொரு தீர்ப்பில், கேரள உயர்நீதிமன்றம் திருமண பலாத்காரத்தை விவாகரத்துக்கான முற்றிலும் சரியான காரணம் என்று குறிப்பிட்டது.

சில நாட்கள் முன்பு மும்பை நீதிமன்றம் தனது மனைவியை பாலியல் வன்கொடுமை செய்து முடக்கிய போதிலும் ஒருவருக்கு ஜாமீனில் செல்ல அனுமதித்த நாட்டில், அது சட்டவிரோதமானது அல்ல என்று கூறும் மனப்பான்மையின் இடையில், கேரள உயர்நீதிமன்றத்தின் தீர்ப்புகள் புதிய உற்சாகத்தை கொடுத்துள்ளது.

பாதிக்கப்பட்டவர் ‘உடலுறவுக்குப் பழகிவிட்டாலும்’ பரவாயில்லை

இந்திய நீதித்துறை, விசாரணைகளின் போது பாதிக்கப்பட்டவர் பல அதிர்ச்சிகளுக்கு ஆளாக்குகிறார்கள். அந்த பார்வை இந்திய பார்வையாளர்களுக்கு பிங்க் (இந்த திரைப்படம் தமிழில் ‘நேர்கொண்ட பார்வை’ என்று வெளியானது) திரைப்படத்தில் காட்டப்பட்டது.

பாலியல் வன்கொடுமை முயற்சியால் பாதிக்கப்பட்ட மூன்று பெண்களை பற்றியும், அதைத் தொடர்ந்து சட்டப்பூர்வ விசாரணையும் நடக்கும். ஏறக்குறைய அனைத்து கற்பழிப்பு விசாரணைகளின் யதார்த்தத்தை இது நிலைநிறுத்தியது. குறுக்குக் கேள்விகள் முதல் நடத்தையை குற்றச்சாட்டும் கேள்விகள் வரை பாதிக்கப்பட்டவரின் பாலியல் வரலாற்றை ஆராய்வது வரை, நீதித்துறை மற்றும் சட்ட அமைப்பு பாதிக்கப்பட்டவரின் உரிமைகள் மற்றும் தனியுரிமையை துஷ்பிரயோகம் செய்கிறது தவிர இது குற்றவாளியின் தவறு என்பதை நிறுவுவதில் எந்த நடவடிக்கையும் எடுக்கவில்லை.

குறுக்குக் கேள்வியின் இந்த வடிவம் அப்பட்டமாக பாதிக்கப்பட்டவரை குற்றம் சாட்டுவதில் இருந்து வேறுபட்டதல்ல. இந்திய நீதிமன்றங்கள் இந்த மொழியைப் பயன்படுத்தி பாதிக்கப்பட்டவர்களை மேலும் காயப்படுத்தவும், அவர்களை மிகுந்த உணர்ச்சி மற்றும் மன உளைச்சலுக்கு உள்ளாக்கவும் செய்கின்றன. தாக்குதலுக்குப் பிறகு தூங்குவது முதல், நடத்தையில் ‘நம்பிக்கையான அசைவுகள்’ இருப்பது வரை, ‘பாலியல் வன்கொடுமையில் இருந்து தப்பியவரைப் போல அல்ல’, இது கிட்டத்தட்ட பாதிக்கப்பட்டவர் உயிருடன் இருப்பதாகவோ அல்லது மோசமாகவோ, அவர்களின் துஷ்பிரயோகங்களைப் புகாரளிப்பதற்காக நீதித்துறை குற்றம் சாட்டுவதைப் போன்றது.

இது, எந்த சந்தேகமும் இல்லாமல், பாலின படிநிலைகளை பராமரிக்கும் ஒரு வடிவமாகும். வக்கீல்கள் மற்றும் நீதிபதிகள் பாலியல் ரீதியான, பாதிக்கப்பட்டவர்கள் அதிகாரத்தில் இருக்கும் ஆண்களைக் காப்பாற்றுவதற்காகக் குற்றம் சாட்டுகின்றனர்.

சமீபத்திய தீர்ப்பு, பாதிக்கப்பட்டவர் போலீஸை உடனடியாக அணுகாததற்கான பல்வேறு காரணங்களையும் கருத்தில் கொண்டது. அதே நேரத்தில் “ஒப்புதல் மற்றும் சமர்ப்பிப்பு இடையே வேறுபாடு உள்ளது” என்பதை மிகத் தெளிவாகக் காட்டுகிறது.

தப்பிப்பிழைத்தவர்களும், பாதிக்கப்பட்டவர்களும் தொடர்ந்து பேசுவதிலிருந்தோ அல்லது துஷ்பிரயோகம் செய்பவர்களைப் பற்றி போலீசில் புகார் செய்வதிலிருந்தோ ஊக்கமளிக்காத நிலையில், கற்பழிப்பு வழக்கை எப்படி உணர்வுப்பூர்வமாக கையாள்வது என்பதற்கு இந்தத் தீர்ப்பு ஒரு எடுத்துக்காட்டு. அதிக விவேகமான தீர்ப்புகள் வழங்கப்படுவதாலும், நீதித்துறை மற்றும் சட்ட அதிகாரிகளால் அதிக விழிப்புணர்வுப் பட்டறைகள் மேற்கொள்ளப்படுவதாலும், பாதிக்கப்பட்டவர்கள் நீதிமன்றங்களில் குற்றம் சாட்டுவது விரைவில் அரிதான நிகழ்வாக மாறும் என்று நாம் நம்பலாம் மற்றும் பிரார்த்தனை செய்யலாம்.