உடன்பிறப்பே போன்ற புகழ்பெற்ற தமிழ் சினிமா இருக்கும்போது, ​​லாஜிக்கும் உலகை பற்றிய நிஜமும் யாருக்கு வேண்டும்!

தமிழனாக இருப்பது என்பது மரபுகள் மற்றும் கலாச்சாரம் கூடிய பிக் சியுடன் வருகிறது. ஆம், தமிழ் கலாச்சாரம் என்ற பிக் சியுடன் வருகிறது. ஒரே நேரத்தில் முற்போக்கான மற்றும் ஆணாதிக்கமாக இருப்பதன் தனித்துவமான பதிப்பு, தேவைப்படும் போது மட்டுமே சமத்துவத்திற்கு சேவை செய்யும் ஒன்றாக இணைக்கப்பட்டுள்ளது. அப்படியிருக்கையில் ஏன் உடன்பிறப்பு படத்தை குற்றம் சொல்ல வேண்டும்?!

Original in English

சமீபத்திய OTT பிரசாதமான உடன்பிறப்பே பற்றி நிறைய எதிர்மறைகள் உள்ளன. மேலும் இந்த திரைப்படத்தை தனிமைப்படுத்துவது மிகவும் நியாயமற்றது என்று நான் நினைக்கிறேன். அதாவது, உச்சகட்ட நடவடிக்கை, செண்டிமெண்ட், சோகம், கோபம், காதல்… இவையே தமிழ் சினிமாவின் பெரும்பகுதியை வரையறுத்துள்ளன.

(மேலே குறிப்பிட்டுள்ள உதாரணங்களில், அத்தகைய பாலினத்தை ஜீரணிக்க மற்றும் திசைதிருப்ப இசை உதவுகிறது, ஆனால் உடன்பிறப்பே படத்தில் அது இல்லாமல் போய்விட்டது. அனால் அது விமர்சிக்கவேண்டிய விஷயத்திற்கு அப்பாற்பட்டது.)

வெறுப்பவர்கள் வெறுக்கத்தான் போகிறார்கள். ஆனால் இயக்குநர் இரா.சரவணனுக்கு தமிழ் சினிமாவின் பெருமைமிக்க பாரம்பரியத்தை கடைபிடித்தற்கு பாராட்டுகள். அவர் வழங்கிய இந்த பிரசாதத்தை உண்மையான தமிழ் இரத்தம் கொண்ட பார்வையாளர்களால் மட்டுமே பாராட்ட முடியும். அதாவது கடைக்குட்டி சிங்கம், நம்ம வீட்டுப் பிள்ளை, தமிழ் கிராமங்களின் உண்மையான குடும்பம், ஜாதிக் குருட்டுத்தனம் எல்லாம் தொலைந்து போயிருந்தன. ஆனால் ஒவ்வொரு பரியேறும் பெருமாளுக்கும் பல்லாயிரக்கணக்கான கருப்பன் அல்லது கொம்பன் உற்பத்திக்காகக் காத்திருக்கிறார்கள் என்பதை நீங்கள் நிரூபித்தீர்கள் ஐயா. 

அண்ணன்-தங்கை அன்பின் பந்தத்தை மீண்டும் வலியுறுத்தும் மனச்சோர்வடைந்த பாடகர்களின் குரலில், சரம் பாடல்கள், பின்னணி இசை போன்றவை படம் முழுக்க நிறைந்துஇருக்கிறது. அதாவது எஜம்மான், சின்ன கவுண்டர், தேவர் மகன், சின்ன தம்பி போன்ற எத்தனையோ கிராமத்து நாட்டாமைகளிடமிருந்து நாம் பரிணாம வளர்ச்சி பெற்றுள்ளோம், அதற்காகவே இது கண்டிப்பாக வெளியாக வேண்டும்!

எனவே படத்தின் கேள்வி – உடன்பிறப்பே

மேலும் பல பாத்திரங்களை ஏற்று நடித்த முற்போக்கு, ‘விழித்த’ தமிழ் கதாபாத்திரங்களை நான் பாராட்டியே ஆக வேண்டும். சட்டத்தை மதிக்கும் ஆசிரியராக சமுத்திரக்கனி இருந்தாலும் சரி, நீதி கேட்கும் சசிகுமாராக இருந்தாலும் சரி.

இங்கே, ஆசிரியர் (சமுத்திரக்கனி) தனது அறிமுகக் காட்சியில், ஆசிரியர் பயிற்சிப் படிப்புக்கு ஆண் வேட்பாளரை தான் தேர்வு செய்ய வேண்டும் சிறந்த மதிப்பெண்கள் பெற்ற பெண்ணை அல்ல என்று பரிந்துரைக்கும் ஆசிரியரின் (சமுத்திரக்கனி) வலுவான நீதியை நான் குறிப்பிட வேண்டும். அதாவது, தன் தந்தைக்கு தனது பெயரை எழுதக் கற்றுக்கொடுக்கும் இடத்தைப் பெறுவதற்கு ஒரு மகன் தகுதியானவன், அதைச் செய்யாத மகளுக்கு அல்ல என்று இந்த நியாயத்தை யார் வாதிட முடியும்? (பரவாயில்லை, படத்தின் கிராமப்புற சூழலைக் கருத்தில் கொண்டு, மற்ற வேலைகள், கல்வியைத் தொடர அவள் எதிர்கொள்ள வேண்டிய போராட்டங்களை கருத்தில் கொண்டு விட்டுவிடுவோம்). நாணயத்தின் மறுபக்கம், நாயைக் காயப்படுத்தியதற்காகக் கொல்ல அனுப்பப்பட்ட ரௌடிகளை அடித்து விரட்டும் வலிமையானவராக, திரைப்படத்தில் துவக்க காட்சியில், பணக்காரர், சமூக ரீதியாக நன்கு நிலைநிறுத்தப்பட்ட ‘கிராமத்தின் கதாநாயகன்’ (சசிகுமார்).

‘பெண்கள் எங்கள் கண்கள்’ எனவே பாதுகாக்கப்பட வேண்டும்!

அத்தகைய கதாபாத்திரங்களை வெல்வது கடினம் என்றாலும், மாதங்கி (ஜோதிகா) ஆசிரியரின் மனைவியாகவும் வலிமையானவரின் சகோதரியாகவும் சிரமமின்றி நடிக்கிறார். குளத்திலிருந்து அவள் தெய்வமாக வெளிவந்த தருணத்திலிருந்து, தமிழ் பெண்ணிய விழுமியங்களின் தார்மீக திசைகாட்டியாக இருக்கிறாள்.

ஆம், பெண்ணியவாதி, பருவமடைதல் சடங்குகள், தாலி செண்டிமெண்ட் போன்றவற்றைக் குறை கூறினாலும், தன் குடும்பம் என்று வரும்போது சலுகைக்காக இன்னும் அமைதியாகவே இருக்கிறார். கிராமத்தில் உள்ள ஒவ்வொருவருக்கும் ஜாதி மற்றும் தேர்வு என்று வரும்போது அனைவரும் விழித்திருக்கிறார்கள், ஆனால் இந்த குடும்பத்தில் அல்ல, ஏனென்றால் அவர்களுக்கு அது தேவையில்லை (அவர்கள் பணக்காரர்கள், சமூகத்தில் நல்ல நிலையில் உள்ளனர்! இந்த சமத்துவ முட்டாள்தனம் அனைத்தும் சிறிய மனிதர்களுக்கானது. உங்களுக்குத் தெரியும், கருமையான சருமம் கொண்ட நபர்கள், முக்கிய குடும்பங்களை வணங்கி அல்லது பிரார்த்தனை செய்பவர்களுக்கே இதெல்லாம் தேவைப்படுகிறது).

அனைத்து கதாபாத்திரங்களும் அழகான அணிகலன்களை அணிந்துள்ளனர், அழகிய பின்னணியில் அமைக்கப்பட்டு, கிராமத்திற்குள் தங்கள் செல்வாக்கைக் குறிக்கும் உடைகளில் அனைவரும் வளம் வருகின்றனர். ஒவ்வொருவரும் தமிழ்ச் சமூகத்தின் பெருமைமிக்க ஆணாதிக்க விழுமியங்களால் பொறிக்கப்பட்டவர்களாக இருக்கிறார்கள். 

‘பெண்கள் எங்கள் தங்கம்’ – அந்த பிரபலமான தமிழ் டேக்லைன்தான் படத்தின் மையக்கரு. பாதுகாக்கப்பட வேண்டும், கடுமையாகப் பாதுகாக்கப்பட வேண்டும், கௌரவிக்கப்பட வேண்டும், அக்கறைப்பட வேண்டும், மற்றும் பல. ஒரு பெண்ணுக்கு அவளது வாழ்க்கையை நடத்துவதற்கான சுயாட்சி அல்லது அதிகாரத்தை வழங்குவதில் மட்டுமே குறைவு என்று நான் சொல்கிறேன். அதுவும் ஏன்னென்றால் பெண்கள் ஆண்களின் நிஜ உலகத்திற்கு அப்பாவியாக இருப்பதால் தான்.

எப்படியிருந்தாலும், அவர்கள் உண்மையான உலகத்தை அறிந்து கொள்ள வேண்டிய அவசியம் என்ன? நிலம் வைத்திருக்கும், ஆதிக்க சாதிக் குடும்பங்களில் இருந்து கதை உருவாகும் பெண்கள், உலகை அறிய வேண்டிய அவசியம் என்ன?

பலாத்காரம் செய்பவனைக் கொன்றவுடன் எல்லாம் நன்றாக இருக்கிறது இல்லையா? அதா கொடுமையிலிருந்து பிழைத்தவரின் அதிர்ச்சி மற்றும் அனைத்தையும் பற்றி பேச வேண்டாம்!

எனவே இன்னொரு பெரிய அம்சம் என்னவென்றால், பாலியல் வன்கொடுமை தொடர்பான தமிழ்த் திரைப்படங்களின் கொள்கையான ‘கேட்காதே, சொல்லாதே’ தான் இங்கும் உபயோகப் படுத்தப்பட்டிருக்கிறது. தர்க்கம் என்னவென்றால், துன்புறுத்துபவர் / கற்பழிப்பவர் இறந்துவிட்டார், அதனால் என்ன நடந்தது என்பதை எதிர்கொள்ள அல்லது அதிர்ச்சியைச் சமாளிக்க என்ன தேவை இருக்கிறது என்பது தான்.

அனைவரும் நன்றாக விளையாடும் வரை (முக்கிய கதாப்பாத்திரத்தின் மகளாக இந்த கொடுமையிலிருந்து பிழைத்த ஒருவருக்கு இது நடக்கும்வரை) ஏன் யாரையும் கேட்கவேண்டும்? (மற்ற பாதிக்கப்பட்டவர்கள் பல வருடங்களாக அதிர்ச்சியை எதிர்கொள்வது, பொருத்தமற்றது, அவர்கள் கவலைப்படுவதற்கு போதுமான சமூக மூலதனம் இல்லை, சரி!) இப்படி ஒரு எளிமையான வாதத்தை (இன்றைய காலத்திலும்) முன்வைத்த இயக்குனரை உண்மையில் பாராட்ட வேண்டும்.

தமிழனாக இருப்பது என்பது பிக் சியுடன் கூடிய மரபுகள் மற்றும் கலாச்சாரம், ஆம், தமிழ் கலாச்சாரம். ஒரே நேரத்தில் முற்போக்கான மற்றும் ஆணாதிக்கமாக இருப்பதன் தனித்துவமான பதிப்பு, தேவைப்படும் போது மட்டுமே சமத்துவத்திற்கு சேவை செய்ய ஒன்றாக இணைக்கப்பட்டுள்ளது.

தமிழ் சினிமா எப்போதும் வழங்கும் இலட்சியப்படுத்தப்பட்ட, அடுக்குப்படுத்தப்பட்ட கிராமப்புற வகைகளின் விரிவாக்கம் என்பதால், மோசமான நடிப்பு மற்றும் கதைக்களம் இல்லாததால் இந்தப் படத்தைக் குறை கூறுவது பொருத்தமற்றது. இந்த காதல், பழமையான, ஆனால் முற்றிலும் உண்மைக்கு மாறான திரைப்படங்களைப் பார்த்து வளர்ந்த அனைத்து பார்வையாளர்களுக்கும் பிறகு நாங்கள் இருக்கிறோம், இல்லையா?!

குறிப்பு: எழுத்தாளருக்கு தனது எழுத்துத் திறன் மீது வலுவான நம்பிக்கை உள்ளது. எனவே இந்த பதிப்பில் அவரது வெறுப்பு மனப்பான்மை தெளிவாக வெளிவருகிறது என்று நம்புகிறார். அவரது எழுத்துத் திறனைப் பற்றி துரதிர்ஷ்டவசமாக தவறாகப் புரிந்து கொண்டால், இந்தப் பதிவு கிண்டலானது என்று வெளிப்படையாகக் கூற விரும்புகிறார். மேலும் நீங்கள் உங்கள் சொந்தப் பொறுப்பில் உடன்பிறப்பைப் பார்க்கலாம்.