பெண்களின் உடல் மற்றும் உயிர், குடும்பம் மற்றும் சமுதாயத்தின் ‘கவுரவத்தை’ நிலைநிறுத்தும் ஒரு உருவமாக பார்க்கப்படுகிறார்கள். தங்கள் கனவுகளின் தியாகத்தின் மூலமும், சில சமயங்களில் அவர்களின் உயிரை கூட தியாகம் செய்து கவுரவத்தை நிலைநிறுத்த தள்ளப்படுகிறார்கள்.

'மரங்கள் பேசினால், அதிலும் வெட்டப்பட்ட மரங்கள் பேசினால், என்ன பேசும்?' என்று நிழலை நிஜமாக்குகிறார், நம் வாசகி ரம்யா.

"பெண்ணே! பழியைச் சொல்லும் பாம்புகளைப் பாங்காய் நீயும் கடந்திடடி" என்று பெண்ணின் உறுதியை, திறமையைத் தமிழால் தட்டி எழுப்புகிறார் கிருத்திகா.

'சங்குக் கழுத்தென்பது சங்கிலிகளுக்கானது மட்டுமல்ல குரலெடுத்து முழங்கும் சங்காகும் ஒடுக்குமுறை கண்டு' என்றே பெண்மை போற்றுவோம்!

பலவந்தப்படுத்தப்பட்ட பெண் அனுபவிக்கும் வேதனையைச் சொல்லும் புனையப்பட்ட படைப்பு; இதில் தொனிக்கும் உண்மையும் வேதனையும் மறுக்க முடியாதது.